Het antwoord ligt in een uniek samenspel van natuur, geografie en geschiedenis. Onze ligging aan de rand van de zee is al bijzonder, maar er is meer. Westende bevindt zich precies tussen twee havens: Nieuwpoort en Oostende. De zeebriesen die van beide kanten komen, ontmoeten elkaar hier en zorgen voor een stabiele luchtstroom. Dit speelt de wolken parten, want zodra ze hier naderen, lijken ze een andere weg te kiezen. De lucht boven Westende krijgt daardoor letterlijk meer ademruimte. Kyelle is hier heel erg blij mee.
En dan is er nog een fascinerend stukje geschiedenis. Wist je dat Westende ooit het westelijke uiteinde was van een eiland? Voor de polders werden ingepolderd, bestond de kustlijn uit een moerassige lagune. Het westelijke punt bood beschutting tegen de winden en golven van de Noordzee. Dat eiland had trouwens een treffende logica in de naamgeving: Oostende lag – hoe kan het ook anders – aan het oostelijke uiteinde, en Middelkerke, zoals je al raadt, lag pal in het midden. Simpel en geniaal, net als het ritme van de natuur hier.
Die oude geografie en unieke ligging zijn nog steeds voelbaar in ons klimaat. Wanneer regenwolken vanaf het binnenland naderen, botsen ze op de luchtstromen die worden gevormd door het samenspel van de zee, de havens en de wind. De wolken worden omhoog geduwd of naar elders gestuurd. Het lijkt wel alsof de wind ze vriendelijk vraagt: “Zeker dat je hier wilt zijn? Misschien is er verderop meer ruimte?”